Mijn echtgenote en onze drie kinderen hebben twee weken geleden het Holocaust Museum in Washington bezocht. Het is een belangrijk en drukbezocht museum, met een indrukwekkende documentatie over de Holocaust. 

​

Deze lente zijn er twee interessante zaken te beleven in het museum. 

​

In het begin van het jaar was er een tentoonstelling over de Genocide tegen de Tutsi. Dit is heel belangrijk omdat mijn Amerikaanse vrienden mij vertellen dat de Amerikanen heel weinig weten over de Genocide tegen de Tutsi in Rwanda. 

​

Ook de tweede speciale tentoonstelling dit jaar is zeer interessant. 

​

Deze bekijkt hoe de Amerikanen omgingen met de vervolging van de Joden door de Nazi’s. Niet alleen tijdens de Tweede Wereldoorlog maar vooral tijdens de periode die hieraan voorafging. Want een genocide begint niet op een welbepaalde dag. Een genocide is per definitie het gevolg van jaren van misbruik, racisme en georkestreerde discriminatie. 

​

Deze expositie in het Holocaust Museum toont haarfijn aan dat de Joodse gemeenschap in zowel de Verenigde Staten als in Europa heel veel problemen kende in de jaren dertig om de Amerikaanse politici en media te overtuigen van de nefaste gevolgen van de vervolging van de Joden door Nazi Duitsland. Men keek jarenlang de andere kant op waardoor Adolf Hitler en zijn kompanen de kans kregen een genocide in elkaar te puzzelen. Toen de Amerikanen plots van koers veranderden kwamen ze te laat en waren er al miljoenen doden gevallen. 

​

Ik verwijs naar deze tentoonstelling omdat het een terugkerend patroon aantoont bij een genocide. In Rwanda in 1994 wisten België en Frankrijk wat er gebeurde en kon gebeuren, maar ze kozen respectievelijk om te vertrekken en niet in te grijpen of om de daders te ondersteunen. De Verenigde Staten zijn toegekomen met hulp als er al een miljoen doden waren. Bill Clinton heeft het achteraf de grootste blunder uit zijn 8-jarige regeerperiode genoemd. In zijn voordeel spreekt dat hij nadien zijn oprechte excuses heeft aangeboden. En tijdens de resterende periode van zijn presidentschap trok hij lessen uit Rwanda want hij greep militair in Bosnië en Somalië, waardoor er grotere drama’s vermeden werden. 

​

Vrienden uit Rwanda, de terugkerende systematiek aan de vooravond van een genocide bezorgen jullie Rwandezen ongewild een historische opdracht. Als slachtoffer van een genocide behoren jullie tot de eersten op de planeet om op te merken wanneer er zich weer een nieuwe genocide aan het ontwikkelen is. Gebruik jullie ongelukkige ervaring om nieuwe genocides in de wereld te verhinderen. Spijtig genoeg zijn de beste experten meestal ervaringsdeskundigen. Daarom, als jullie een nieuwe genocide opmerken, draai je hoofd niet naar de andere kant maar je laat je stem luid horen. 

​

Ik zou mijn taak als ereconsul voor Rwanda in Vlaanderen niet naar behoren uitoefenen als ik niet zou afsluiten met een persoonlijk applaus voor de vooruitgang die Rwanda geboekt heeft sinds het totaal vernietigd werd door de Genocide tegen de Tutsi. 

​

We zien jaarlijks vooruitgang. Ik kwam in Rwanda voor het eerst in 2001 en ik ben onder de indruk van het harde werk van de leiders en de bevolking van het land.  

​

Deze resultaten worden ook internationaal erkend. Zo staat Rwanda lager op de wereldwijde corruptielijst dan landen als Italië en Griekenland, het kent een groeiende markt van kwaliteitstoerisme, Kigali staat hoog op de lijst van nette en veilige hoofdsteden, Rwanda groeit naar de top in wielrennen en in het basketbal is het een van de tien landen die straks NBA Afrika wedstrijden mag verwelkomen. En terwijl wij in België al jaren tevergeefs debatteren over ingrijpende klimaatmaatregelen, verbiedt Rwanda al sinds 2018 plastiek zakjes. Rwandezen leveren op die manier elke dag hun bijdrage om de oceanen te redden. 

​

Op 1 domein verschil ik totaal van mening met zijn excellentie President Paul Kagame. Hij wil met Arsenal FC de Champions Leaguevoetbal winnen, terwijl ik als fervente Ajax-fan wil dat deze prijs naar Amsterdam gaat. En dit jaar kom ik alvast dichter bij de Beker met de Grote Oren dan de president. 

 

Lange leve een Verenigd Rwanda!!!